Nog maar een week...

Wat gaat de tijd snel. Nog 1 week en dan stap ik het vliegtuig weer in om naar Nederland te vlieg.

Sinds mijn laatste blog heb ik nog veel dingen gedaan.

Voltzberg

Ik heb een tour naar Voltzberg van 4 dagen gedaan met een groep van 15 stagiaires van de WINgroep . Dat was echt gaaf maar ook best zwaar. De eerste dag was vooral reizen over hele hobbelige wegen (4 uur lang) en 6 uur op een bootje zitten waar we vaak hebben moeten uitstappen want de boot zat dan vast. ’s Avonds mijn hangmat opgehangen en daar best lekker in geslapen. Toen ik wakker werd zag ik echt een heel mooi uitzicht! De tweede dag hebben we een wandeling van 16 km gemaakt naar de Voltzberg en die ook beklommen. Ik vind dat ik best beklimmen mag zeggen want het was 240 meter gewoon stijl omhoog. Het uitzicht was er wel echt heel erg mooi. Toen we de berg weer afgedaald waren was het voor mij wel even bikkelen om ook weer terug te lopen want het was best zwaar. De derde dag zijn we weer een wandeling gaan maken maar dan meer een educatieve wandeling waar dingen over het oerwoud uitgelegd werden en uiteindelijk kwamen we bij de moedervallen uit. Het heeft die dag best wel veel geregend maar gelukkig blijft het altijd warm. ’s Avonds nog lokale muziek gehad en weer lekker in mijn hangmatje geslapen. De laatste dag was weer een dag van reizen maar het liep allemaal even anders dan we dachten. Er was namelijk een groep chinezen die besloten hadden een dag eerder weg te gaan en dus ook 1 boot van ons te gebruiken om terug te gaan. Dus uiteindelijk met wat proppen, passen en meten is iedereen in de boot gekomen. De boot reis duurde weer ongeveer 6 uur waarvan ik veel van de tijd water heb lopen hozen want volgens mij was de boot een beetje lek! Na de boot een busreis terug naar Paramaribo maar we hadden als groep bedacht dat we in één keer terug wilde naar Nieuw Nickerie dus mochten we nog 4 uur langer in de bus zitten. Na 15 uur reizen waren we dan weer thuis! Het was een hele bijzondere ervaring waar ik weer kantjes van vol van kan schrijven.

Owru Yari

Voor Owru Yari ook wel oud en nieuw genoemd zijn we weer naar Paramaribo gegaan. Ze weten hier wel wat een feestje is. De hele week waren er volgens mij al feesten in Paramaribo. We zaten bij ’t Vat en toen kwam er een vrachtwagen met een stuk of 20 boxen aanrijden en zangers en een bandje erop en die stopte voor ’t Vat en uit het niets was daar eigenlijk een optreden begonnen en allemaal mensen kwamen ernaartoe. Heel grappig was dat om dat te zien. De dag van oudjaar zijn we de stad ingegaan want daar was een jaarlijkse traditie. Pakara’s afsteken. Heel veel pakara’s.. Een pakara is een duizendklapper alleen dan met veel hardere knallen. Het was erg druk op de straat en toen uit het niets hoorde we op een afstand ineens knaller. Het was dus begonnen. Oordoppen in en mondkapje op en wachten maar tot het langskwam. Er kwamen een paar mannen aangelopen die de mensen wat aan de kant duwde om wat ruimte te maken en achter hen kwam het geknal. De rotjes vlogen alle kanten op en we hebben maar een beetje proberen dekking te zoeken. Een heel bijzondere ervaring moet ik zeggen. Ik dacht dat het toen klaar was maar er werd om de 5 minuten wel zo’n ding afgestoken. ’s Avonds bij de Zuz & zo afgeteld voor het nieuwe jaar en een leuk feestje gehad!

Er zijn nog veel meer dingen die ik heb gedaan en die ik heb ervaren maar het is echt veel te veel om allemaal op te schrijven. Mijn laatste week is nu aangebroken en ik ben nu afscheid aan het nemen van alle mensen hier en nog de laatste leuke dingen aan het doen zoals meedoen aan een tennistoernooi! Wat nog wel een opgave wordt is om alles weer in mijn tas te krijgen… Ik heb nog een weekje om dat goed te krijgen. Wat heb ik het hier leuk gehad en heb ik het hier nog leuk.

Divali en de jungle tour naar Sintia dam

In de weken dat Henk en Machteld in Suriname zijn geweest hebben we veel dingen gedaan. Per toeval was het ook Divali. Divali wordt ook wel het lichtjesfeest genoemd. Hier in Nieuw Nickerie is dat een groot feest met optocht en al. Alle stagiaires van de WINgroep werden door het kinderhuis Gaitrie uitgenodigd om namens hen mee te lopen met de optocht. Natuurlijk kon dat niet in gewone kleding. Nee.. Eerst moest er een sari gekocht worden.

Maar wat is nou een sari. Kort gezegd is het een hele lange synthetische doek die om je heen gewikkeld word die vol met glimmertjes moet zitten. Om 3 uur zijn we toen naar het kinderhuis gegaan en daar werd ons haar gedaan en werd de sari aangetrokken. Bij de foto’s kan je zien hoe ik eruit zie in een sari!

Om 7 uur gingen we pas richting de optocht. Overal waar je keek waren lichtjes en was er hele harde muziek. Er waren wel 15 groepen die meededen. Tijdens de optocht hebben we de hele avond Shub Divali, jehoo en we lopen namens kinderhuis Gaitrie. Overal waar we met de optocht liepen stonden mensen en het was een drukte van belang. Het was erg leuk om mee te maken.

De dag na Divali zijn Henk, Machteld en ik ons avontuur met de jungletour begonnen. Het begon al onverwachts toen de taxi om kwart voor 4 ’s ochtends kwam i.p.v. van 5 uur! Snel opgeschoten en toen richting Paramaribo gereden. Daar nog even koffie gedronken en om 9 uur werden we opgehaald door Sensi (onze tourguide). Eerst hebben we 2 uur gereden totdat we uiteindelijk bij het einde van de wegen kwamen en we per boot verder moesten. We gingen met de plaatselijke veerboot mee. De boot was al niet heel groot en lag al wat diep in het water dus toen werd er maar even een teakhouten kast uit de boot gehaald!! Het was laag water en dus zou het ongeveer 4 uur varen zijn tot onze eerste bestemming. Maar dat ging op een Surinaamse inschatting. Uiteindelijk hebben we er 7 uur over gedaan en hebben we heel vaak op rotsen moeten stappen zodat mensen de boot konden slepen over een stroomversnelling. Af en toe dacht ik echt dat we gingen kapseizen. De laatste 2 uur moesten we ook nog in het donker moeten varen! Wat een avontuur was dat en wat was de natuur prachtig. Soms moest ik even bedenken of ik nou droomde of dat dit realiteit was. Wel dachten we als dit 5 dagen zo is dan staat ons nog heel wat te wachten.

De eerste nacht hebben we nog lekker in een bed kunnen slapen en de volgende dag zijn we naar Sintia Dam gevaren. Nou… gewoon even varen zat er ook niet in.. We zijn 4x overgestapt in nieuwe bootjes en hebben elke keer onze spullen naar de volgende boot moeten sjouwen. Ook moesten we op een gegeven moment de boot over een dam slepen! Maar uiteindelijk zijn we er toch gekomen. Daar kwamen we dan aanvaren bij Sintia dam, een onbewoond stuk van Suriname waar alleen 3 overkappingen staan en waar we de komende 3 dagen zullen zijn. De hangmatten werden opgehangen en er werd gekookt. Het was echt heel speciaal want het is bijna onwerkelijk dat je omgeven bent door zulke mooie natuur!

Het tweede nachtje geslapen in de hangmat. Het was even wennen als je een bed gewend bent. ’s Ochtend een lekker ontbijten en toen weer in de boot gestapt om naar een plek te varen waar we een wandeling gingen maken naar de schildpadberg. Daar gingen we dan; één persoon met een kapmes voor ons een ook eentje met een kapmes achter ons. En ze zeiden dat er een pad was maar af en toe twijfelde ik toch echt wel.. er zaten een aantal pittige klimmetjes in maar het was wel gaaf om door primair oerwoud heen te lopen dat nog geheel intact was. Uiteindelijk kwamen we bij de top van de schildpadberg. Wat een uitzicht zeg! Toen zijn we weer terug gelopen en terug naar het kamp gegaan. Daar zijn we in het water gaan liggen om een af te koelen.

De volgende dag gingen we een educatieve wandeling doen. Die vond ik veel zwaarder dan de wandeling van de dag ervoor terwijl die maar 2 uurtjes was. Wel leuk om meer dingen te weten te komen over het oerwoud. Toen hebben we nog even rustig aan gedaan en hebben we afscheid genomen van Sintia dam en zijn we naar het dorpje Kajano teruggevaren. Op een gegeven moment begon het te regen en toen het stopte met regenen kwam er een regenboog en vlogen er ara’s voor de regenboog. Ik was al helemaal betoverd maar toen… De bootsman riep dat hij een dier in het water zag. Snel ernaartoe gevaren en daar zagen we het dan. Een jaguar!!! Het is heel bijzonder dat we die gezien hebben want normaal verstoppen ze zich in het oerwoud. Het was zo’n majestueus dier om te zien! Bij Kajano moesten we even wachten omdat ze dachten dat we een andere dag kwamen maar uiteindelijk hadden we een heerlijk bedje.

Na een heerlijk nachtje slapen hebben we met uitzicht op de rivier ontbeten. Sensi heeft ons daarna een rondleiding gegeven door het dorp waar hij is opgegroeid en toen nog geluncht. Tijdens de lunch landde een paar vliegtuigjes aan de overkant van de rivier. Na de lunch zijn we naar de overkant gevaren en zijn in een heel klein vliegtuigje (die we ook wel de naam koektrommel hebben gegeven) terug gevlogen naar Paramaribo! Heel gaaf een uur over oerwoud heen vliegen.

Al heeft de jungle tour maar 5 dagen geduurd. Voor mijn gevoel ben ik 2 weken weggeweest! Ik heb zoveel meegemaakt die 5 dagen dat ik er hele pagina’s vol over kan schrijven maar dat heb ik jullie maar niet aan gedaan. Ook voeg ik nog wat foto’s van de jungle tour toe!

Eén bakra en een bus vol Surinamers

Het is al weer een tijd geleden dat ik een blog heb geschreven maar de laatste 3 weken heb ik veel meegemaakt en gedaan. De komende tijd zullen er dan ook meerdere blogs komen over de dingen die ik allemaal heb meegemaakt.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Daar ging ik dan om half 6 in mijn eentje op de fiets richting de markt. Ik had de dag van te voren een kaartje gekocht om met de staatsbus naar Paramaribo te gaan. Op mijn kaartje stond een nummer dus ik dacht netjes op mijn beurt te wachten al snel merkte ik dat dat zo niet in Suriname werkt en ben toen ook maar snel in de bus gestapt.

De bus zat vol, heel vol. Er konden maximaal 25 mensen in de bus, dat was al bijna teveel maar natuurlijk kwamen er nog veel te veel tassen bij . Bij elke drempel maakte de bus zo’n schurend geluid dat ik dacht “als de bus maar niet uit elkaar valt”. Door alle drukte in de bus was ik boven het wiel te komen zitten, dat had als gevolg dat ik 5 uur lang als opgevouwen pretzel in de bus heb gezeten.

Maar waarom heb ik dit allemaal gedaan? Op 7 november kwamen Henk en Machteld naar Suriname om mijn leven hier te zien en vakantie te houden. Als verrassing ben ik ze gaan ophalen. Eerst heb ik in mijn eentje een dagje rondgelopen in Paramaribo en weer voor het eerst in 2 maanden een cappuccino van verse bonen gedronken. Ik wist niet dat dat zo lekker kon zijn!

Henk en Machteld zouden rond 5 uur landen en om half 5 stond ik op het vliegveld. Ik had met de taxichauffeur een plannetje bedacht om ze te verrassen. Hij zou een kaartje vasthouden met hun naar en ik zou aan de andere kant staan.

Toen ik stond te wachten kwam ik erachter dat ze een halfuurtje vertraging hadden, niet zo erg dacht ik. Het was ondertussen 6 uur en ik dacht dat ze onderhand misschien wel zouden kunnen komen. Dat had ik dus verkeerd gedacht.. 2 uur later kwamen mijn ouders pas de aankomst hal binnen! Maar wat was het leuk om ze te verrassen!! Ze dachten dat ik nog in Nieuw Nickerie was en dat ze mij ’s avonds pas zagen.

Na de verrassing zijn we in de taxi gestapt en in de 4 uur tijd dat we naar Nieuw nickerie reden hebben we lekker bijgekletst!

Bigi Pan!

Daar gingen we dan, met 9 mensen in een veel te klein busje richting de rivier. Alle tassen en spullen in twee kleine bootjes geladen en varen maar.

Eerst een stuk over de Nickerie rivier gevaren totdat we bij een soort dam kwamen. Hier moesten we allemaal uitstappen en dan kwam de boot heel hard aangevaren en voer dan een stuk op de dam en de rest moesten we aan de boot trekken om hem over de dam te krijgen!

Daarna hebben we een boottocht gemaakt van ongeveer anderhalf uur gemaakt door betoverend mooie natuur. Het bootje voer door smalle riviertjes met veel mangrovebomen en heel veel vogels! Overal waar je keek zag je wel een vogel of een dier. Af en toe had ik echt het idee dat iemand mij moest knijpen om te kijken of het geen droom was.

Op een gegeven moment gaat de boot langzamer varen en zegt de tour guide zachtjes dat hij apen hoort. Iedereen kijkt om zich heen en daar zien we ze dan, een groepje doodskopaapjes! Alle camera’s komen tevoorschijn en er worden veel foto’s gemaakt. Er wordt verteld dat ze al een maand geen aapjes meer hebben gezien dus dat dit best bijzonder is!

Als we nog een stuk gevaren hebben wordt het riviertje ineens een stuk breder en uiteindelijk komen we om een grote watervlakte uit. Er staan een paar huisjes binnen op de watervlakte en voor de rest alleen maar water en daaromheen bomen. Weer moet ik mijzelf even knijpen om te kijken of het echt is.

Eén van de huisjes die ik had zien liggen midden in het water is dus het huisje waar we ook hebben overnacht. Toen we daar aanlegde stond er een lekkere lunch klaar. Na de lunch hebben we tot 4 uur een siësta gehouden. Lekker in de hangmat gelegen en nog even in de kano rond gepaddeld.

Om 4 uur zijn we weer in het bootje gestapt en hebben we rondgevaren. We zijn eerst naar een grote groep flamingo’s gevaren, wat een indrukwekkende vogels zijn dat! Verder hebben we nog rondgevaren en veel van mooie uitzichten genoten. Ook zijn we veel dode bomen tegen gekomen wat een speciale sfeer opriep. De bomen waren dood gegaan omdat het nu zo droog is en het water erg zout is.

Na het varen stond er weer een lekker avondmaal klaar. Na uitgebreid te hebben gegeten hebben we het spel “Weerwolven” gespeeld. En daarna zijn we ook nog opzoek geweest naar kaaimannen maar helaas hebben we die niet gezien. Wel was het natuurlijk gaaf om ’s nachts door de mangrovebossen heen te varen.

Bij terugkomst zijn we sterren gekeken en zelfs vallende sterren gezien! Daarna gaan slapen in de hangmat.

Om half 6 werd ik gewekt door een opkomende zon! Daarna op de vlonder een stevig ontbijt gekregen en daarna de bikini aan en weer in het bootje. We zijn naar het midden van het meer gegaan en hebben daar een modderbad genomen!

Bij terugkomst kregen we nog een lunch en daarna hebben we weer alles in de boot geladen en zijn we weer terug gegaan richting Nieuw Nickerie!

Wat was dit een er mooie ervaring! Bij foto’s op mijn blog kun je nog foto’s zien van dit avontuur!

Al weer 5 weken in Suriname

De tijd gaat zo snel. Ik zit hier nu al bijna 5 weken maar het voelt al wel langer! In mijn vorige blog beschreef ik dat ik eindelijk kon beginnen met mijn opdracht voor mijn minor. Dat had ik dus verkeerd gedacht.. Ik was even vergeten dat iedereen na de vakantie rustig moet kunnen opstarten en niet te veel tegelijkertijd wil doen. Ook is de cultuur hier heel anders. Anders in de zin van dat;

- Afspraken maken gaat anders.

- De cultuur is bepalend hoe mensen reageren.

- Het werk tempo en de mentaliteit anders is (een stuk rustiger dan in Nederland).

- De hiërarchie nog bepalend is.

Afgelopen week zijn we eindelijk tot een onderzoeksonderwerp gekomen. Nu moeten we dit nog concreter gaan maken en dan weer verder met alle opdrachten die we nog moeten maken.

Ook heb ik afgelopen week veel afspraken gehad om met zorgcoördinators te praten en te kijken of er een mogelijkheid was om hier PMT aan te bieden. Er blijkt veel vraag naar te zijn! Na het observeren van een mogelijke cliënt is er besloten dat die wel in aanmerking komt tot PMT. Dus ik heb mijn eerste PMT cliënt. Spannend dus hoe dit gaat lopen!

Voor de rest ziet mijn week eruit dat ik van 8/9 uur tot 1 uur op de WINgroep zit aan school te werken of ik heb afspraken. Daarna de altijd belangrijke siësta! Even eten koken en dan lekker in de hangmat liggen. Rond een uurtje of 3/4 ga ik dan weer bezig met school of lekker gaan zwemmen of tennissen.

Bij de de foto's staan nog een paar foto's van de WINgroep waar ik nu mijn minor doe.

De eerste twee weken in Suriname

Ik ben nog maar twee weken in Suriname maar het voelt al wel langer. Aan het tijdsverschil ben ik nu gewend en de temperatuur begint ook te wennen. Natuurlijk blijft het af en toe verschrikkelijk warm maar dan kan ik afkoelen in het plaatselijke zwembad of ga ik lekker in de hangmat liggen!

Vorige week zondag is er een nieuwe groep aangekomen van 8 mensen die ook bij de WINgroep gaan stagelopen. We hebben ze een beetje rondgeleid door nieuw Nickerie en de WINgroep laten zien (waar nog bijna niemand was).

Afgelopen dinsdag (22-09) hebben we een tripje van 3 dagen naar Paramaribo gemaakt. Vroeg in de ochtend hebben we een taxi gepakt en 4 uur later stonden we in Paramaribo! Dat was even wennen zeg. Het is veel drukker en viezer dan in Nieuw Nickerie. Het duurde even voordat ik er een beetje aan kon wennen maar daarna werd het wel leukere. Tijdens ons verblijf zijn hebben we in het guesthouse twenty4 geslapen en vanuit daar hebben we verschillende uitstapjes gemaakt.

We wilden een taxi bestellen en we hadden een nummer gekregen vanuit de WINgroep en dachten dat dat gewoon een taxibedrijf was maar die bleek ook te helpen naar de vreemdelingendienst te gaan. We hadden nog geen afspraak kunnen maken voor de vreemdelingendienst, wel een paar keer gemaild maar geen antwoord. Zonder afspraak zijn we naar de vreemdelingendienst gegaan en hebben we alles geregeld dat we ons pas in december weer bij de vreemdelingendienst in Paramaribo hoeven te melden.

Dezelfde dag hebben we na heel wat gehaast ook nog een dolfijnen en kaaimannen kijken tripje gemaakt. Erg leuk om dat mee te hebben gemaakt. We hebben dolfijnen gezien, een plantage bekeken, gegeten en naar kaaimannen gezocht/gekeken/vastgehouden. Nadat we gegeten hadden kwamen er om half 6 ineens heel veel muggen, zoveel muggen dat ik mij twee keer heb ingesmeerd met muggenspul en zelfs mijn regenjack heb aangedaan!

Met regenjack en al zijn we toen in het donker in een klein bootje opzoek gegaan naar kaaimannen. Het vaartochtje was erg gaaf want je voer in het donker door de mangrovebossen. Ik dacht dat het wel even zou duren voordat we een kaaiman zouden zien maar die zagen we snel. Blijkbaar zijn dat de waterkippen van Suriname.

De laatste van ons Paramaribo tripje zijn we naar white beach geweest. Onderweg naar white beach kwamen we op de weg een wilde baby luiaard tegen! Echt heel schattig. Op white beach lekker rustig aangedaan en beetje gezwommen. En s avonds hebben we de taxi weer terug genomen naar nieuw Nickerie.

Afgelopen zaterdag was hier in Nieuw Nickerie een plaatselijk feest genaamd het Parbofeest. Parbo is hier het biermerk van Suriname. We zijn met heel de groep er naar toe geweest en de sfeer geproefd van het feest.

De afgelopen twee weken zijn zoals je leest wel echt vakantieweken geweest. Ik heb er erg van genoten maar heb ook wel zin om nu iets te gaan doen voor mijn minor.

Het ziet er namelijk echt naar uit dat ik vanaf volgende week ga beginnen aan mijn minor. Volgende week afspraken maken en kijken wat we gaan doen en vanaf donderdag beginnen de scholen weer!

Wij zijn er!

Afgelopen maandag ben ik naar Suriname gevlogen. Na een reis van 9 uur zette ik de eerste stappen in Suriname. Toen ik uit het vliegtuig stapte kwam er een soort van warme deken over mij heen, volgens mij was het toen rond de 30 graden!

We waren zo door de douane heen en we dachten snel klaar te zijn maar we hebben uiteindelijk nog meer dan een uur op onze bagage gewacht. Daarna nog iets meer dan 4 uurtjes naar nieuw Nickerie gereden in een busje.

Het is hier wel altijd warm, gemiddeld zo’n 30 graden en ook erg plakkerig. De eerste dagen hebben we rustig aangedaan en veel in de hangmat gelegen. We zijn even langs de WINgroep geweest waar we stage gaan lopen maar het is nu nog vakantie dus daar was nog niemand. 1 oktober beginnen we echt met de stage. Vandaag zijn we een rondje gaan fietsen langs de zeedijk en hebben foto’s gemaakt, op de terugweg merkte we pas hoeveel wind mee we hadden gehad.

De omgeving is hier echt totaal anders. Veel verschil tussen arm en rijk, dat zie je vooral aan de huizen. Ook zijn sommige wegen nog niet verhard en lopen er wilde zwerfhonden over straat.

Nu nog even vakantie houden en rond 1 oktober ga ik dan echt beginnen met mijn stage!

De laatste voorbereidingen

Paspoort check, visum check, ticket check,papieren voor Suriname check, kleren en alle andere spullen check.

Alles nog een keer controleren en nakijken of ik echt alles heb. Vandaag mijn backpack inpakken, beetje proppen en alles past er vast in. Het is raar om voor 4 maanden in te pakken. Wat moet je wel en niet allemaal meenemen?? Na vaak te beginnen met het maken een inpaklijst, strandde ik vaak bij wat voor kleren ik mee moest nemen en ging dan maar iets anders doen. Afgelopen week me er toch maar toe gezet om alles op een rijtje te zetten.

Vorige week en de week ervoor heb ik nog introductiekamp en intensive preparation week van mijn minor gehad. Heel veel informatie gekregen en duidelijkheid gekregen wat voor opdrachten ik moet maken. Ook alle mensen van de minor leren kennen, iedereen even enthousiast om naar het buitenland te gaan!

Afgelopen week heb ik nog een weekje vrij gehad. De oma's en opa nog even bezocht, afgesproken met vriendinnen, de laatste spulletje gekocht en dan beginnen met klaarleggen. Wat wil ik mee en wat moet ik toch echt thuislaten. Deze week heb ik mij erg vaak afgevraagd hoe dit ooit in mijn backpack gaat passen maar met een beetje hulp van mijn vader lukte het toch.

Vandaag het laatste dagje in Nederland. Morgen moet ik al om 6.15 uur de bus nemen richting schiphol! En dan om 11.15 uur vlieg ik samen met Violaine en Rozemarijn naar paramaribo!!

Ik heb erg zin in dit nieuwe avontuur :)